Βελλεροφόντη: Μυθολογικός Ηρωας των Μεγάρων...

Τέσσερεις μυθολογικοί ήρωες της αρχαίας Ελλάδας, έχουν πατρίδα και τα Μέγαρα.

Αναζητώντας την ελληνική ιστορία, στα σωζόμενα συγγράμματα των αρχαίων, τις περισσότερες φορές θα ‘’σκοντάψεις’’ στη Μεγαρίδα και την πρωτεύουσά τους τα Μέγαρα. Καθώς η Μεγαρίδα χώρα, εκτός των άλλων μεγάλων μυθικών είτε ιστορικών γεγονότων, κατέχει κι ένα σημαντικό μερίδιο στη γέννηση των τεσσάρων σπουδαίων ηρώων της ελληνικής αρχαιότητας: Βελλεροφόντη, Θησέα, Αχιλλέα και Αίαντα.

►  Πήγασος: Το Majestic White Horse του Ολύμπου

Ας παρακολουθήσουμε πως εξελίσσεται η μυθολογική ιστορία.

Πρώτος που αναφέρεται ότι κατάγεται, "εκ μητρός του", από την πανάρχαια πόλη- κράτος των Μεγάρων, είναι ο Βελλεροφόντης.

►   Oι Αρχαίοι Έλληνες των Άνδεων - Περού

Ο Βελλεροφόντης ήταν ο σημαντικότερος ήρωας των αρχαίων Κορινθίων (λέγεται ότι έζησε πραγματικά την προϊστορική εποχή). Γιος του βασιλιά της Κορίνθου Γλαύκου και της Ευρυνόμης, της θυγατέρας του Νίσου, βασιλέα των Μεγάρων.

Το κυκλαδικό πινάκιο με παράσταση του ήρωα Βελλεροφόντη* πάνω στο φτερωτό Πήγασο να σκοτώνει με το δόρυ του την τρικέφαλη Χίμαιρα.Η πολυχρωμία και η τεχνική της σύνθεσης μαρτυρούν επίδραση της μνημειακής ζωγραφικής. 7ος αιώνας π.Χ. (*Ο Βελλεροφόντης, ή Βελλεροφών, είναι ήρωας της Ελληνικής μυθολογίας. Αναφέρεται ως υιός του βασιλέα της Κορίνθου (ή Εφύρας) Γλαύκου (και επομένως εγγονός του Σίσυφου) και της Ευρυνόμης). Πηγή κειμένου, εικόνας: Αρχαιολογικό Μουσείο Θάσου

Ο Βελλερεφόντης, ή Βελλερεφών, είναι ήρωας της Ελληνικής μυθολογίας. Αναφέρεται ως υιός του βασιλέα της Κορίνθου (ή Εφύρας) Γλαύκου (και επομένως έγγονος του Σίσυφου) και της Ευρυνόμης (θυγατέρας του Νίσου, βασιλέα των Μεγάρων).

Σύμφωνα με το μύθο

Μετά τον φόνο του Βέλλερου εξορίζεται από την Κόρινθο και καταφεύγει στην γειτονική Τίρυνθα, στην αυλή του βασιλέα Προίτου. Εκεί η βασίλισσα Σθενέβοια (ή Άντεια ) τον ερωτεύεται. Ο Βελλερεφόντης την αποκρούει και εκείνη τον κατηγορεί στον σύζυγό της. Θέλοντας να τον απομακρύνει από την Τίρυνθα, ο βασιλέας Προίτος τον αποστέλλει στον πεθερό του Ιοβάτη, βασιλέα της Λυκίας στη Δυτική Μικρά Ασία (έχοντας ένα κλειστό γράμμα από τον Προίτο, στο οποίο ο αποστολέας παράγγειλε στον αποδέκτη να φονεύσει τον φέροντα).

Οι τρεις επικίνδυνες αποστολές

Ο βασιλέας Ιοβάτης του αναθέτει τις εξής αποστολές:

    Να αντιμετωπίσει τους Σόλυμους (ληστρικό λαό, στα ανατολικά σύνορα του βασιλείου της Λυκίας). Αυτοί κατατροπώθηκαν από τον ήρωα.

    Να αντιμετωπίσει τις Αμαζόνες (τον θρυλικό πολεμοχαρή λαό της Μικράς Ασίας που τον αποτελούσαν μόνον γυναίκες). Επίσης και αυτές συνετρίβησαν.

    Να αντιμετωπίσει τη Χίμαιρα (φοβερό, πυρίπνουν και τρικέφαλο τέρας που στο εμπρόσθιο μέρος του είχε κεφαλές λέοντα και τράγου και η ουρά του κατέληγε σε κεφαλή δράκοντα). Ο Βελλερεφόντης ιππεύοντας τον Πήγασο (πτερωτό ίππο από την πηγή Πειρήνη της Κορίνθου) κατάφερε να την φονεύσει.

Τέλος αφού εξόντωσε και επιφανείς Λύκιους που του έστησαν ενέδρα (με διαταγή του Ιοβάτη) επέστρεψε θριαμβευτής στην Λυκία όπου ο βασιλέας αναγκάστηκε να του προσφέρει τη θυγατέρα του Αμφίκλεια (ή Φιλονόη) ως σύζυγο καθώς και τη διαδοχή του βασιλείου.

Πλήρης από έπαρση για τη δύναμή του, ο Βελλερεφόντης αποφασίζει με το φτερωτό άλογό του να ανέβει στον ουρανό (ή στον Όλυμπο) και να ανακαλύψει την κατοικία των θεών. Τότε ο Δίας, εξοργισμένος από το θράσος του, του έριξε κεραυνό με αποτέλεσμα ο Βελλερεφόντης να πέσει από το άλογό του σε έναν ακανθώνα και να μείνει τυφλός και χωλός, χάνοντας τόσο τη βασιλική αρχή όσο και τον Πήγασο (που του «τον πήραν οι θεοί»).

Ο ήρωας εγκαταλείπει τη Μικρά Ασία και επιστρέφει στην Ελλάδα όπου περιπλανάται φτωχός και δυστυχισμένος. Σύμφωνα με μία ασαφή αναφορά στην Ιλιάδα, καταφεύγει στην Καλυδώνα (ενδεχομένως λίγο πριν τον θάνατό του) όπου φιλοξενείται από τον βασιλέα Οινέα. Από τη σύζυγό του Αμφίκλεια αποκτάει δύο γιούς: τον Ιππόλοχο και τον Ίσανδρο.

Βιβλιογραφία:

Ομήρου Ιλιάδα 7.181-312.

"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΚΒ΄ σελ.853.

Friedrich Pfister. ‘’Die mythische Konigliste von Megara -und ihr Verhaliniw zum Kult und zur   topographischen Bezeichnung-‘’. Naumburg a.S. 1907 (Υπάρχει όλο το βιβλίο και μπορείτε να το διαβάσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση:  http://archive.org/stream/diemythischekni00pfisgoog#page/n5/mode/2up

"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.57ος, σελ.50.

Απολλοδ. ΙΙΙ, 12, 6.

L.V. Hincley, Ajax and Achillew. ‘’Their Literary Relationship from Homer to Sophocles’’ Diss. Univ. of North Carolina at Chapel Hill. 1972.

Emmy Patsi-Garin. ‘’Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας’’. Εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

Παυσανίας. ‘’Αττικά’’.

Απολλόδωρου Επιτομή III, 11-V, 7.

 ΟΜΑΔΑ ΣΤΟ Facebook